O książce: 1964 / Powieść ta całą swoją istotą skierowana jest przeciwko zaborczości, przeciwko filistynizmowi, który koroduje duszę człowieka. Widzimy żałosne życie Tatyany Belovej, całe jej wyimaginowane dobro i rozumiemy, że nie ma i nie może być gorszej kary dla osoby, która od najmłodszych lat dbała tylko o swoje małe szczęście, dla której drobny, filisterski, sprawy osobiste zasłaniały okno na wielki świat prawdziwych radości i namiętności. Bohaterka powieści, osoba w swej istocie niezwykła, która wiele przeżyła i zmieniła zdanie, stopniowo zaczyna zdawać sobie sprawę, na czym polega jej problem, ale – niestety! - ile przeoczono, ile nie zrozumiano, ile podjęto błędnych kroków. A mimo to stara się znaleźć w sobie siłę i odwagę, aby wejść na drogę poszukiwania prawdziwego szczęścia. Tak rozumiem intencję pisarza i logikę postępowania jego bohaterki, bo taka jest logika życia